Na wolności zamieszkuje stepy i tundry Syberii Zachodniej na terenach Rosji i Kazachstanu. W poszukiwaniu pożywienia może wędrować na obrzeża lasów. W niesprzyjających warunkach zapada w sen zimowy (hibernację) lub sen letni (estywację).
Wygląd
Chomik dżungarski, podobnie jak chiński, ma na grzbiecie pręgę. Kształt jego ciała jest jednak wyraźnie odmienny – bardziej zaokrąglony. Długość ciała to średnio 9 cm. Samiec ma długość około 10 cm, a samica 7 cm. Bardzo krótki ogon i łapy są prawie niewidoczne. U chomików karłowatych gruczoł zapachowy położony jest pośrodku brzucha. Masa ciała wynosi 30–40 g. Wyróżnia się czarną pręgą od czoła po ogon. W większości chomiki te są ciemnego ubarwienia, lecz występują także białe, u których też wyróżnia się pręgę na grzbiecie, lecz jest ona mniej widoczna.Ubarwienie
Latem kolor chomika dżungarskiego jest na grzbiecie szary, na brzuchu biały. Na bokach ciała mogą występować białe plamy. W zimie futro na grzbiecie jest o wiele jaśniejsze, prawie zupełnie białe. Zmiana koloru futra ma podłoże fotoperiodyczne. W warunkach domowych zmiana ta zdarza się rzadko.Rozród
U chomików karłowatych ruja nie odbywa się zbyt wyraźnie. Powtarza się ona cyklicznie co 4-6 dni. Zaloty chomików karłowatych mają podobny przebieg jak u chomików syryjskich, lecz trwają krócej. Rozwój młodych przebiega bardzo podobnie jak u chomika syryjskiego. Chomiki karłowate rosną do końca życia.Rozmnaża się przez cały rok (samica rodzi 3 do 7 razy w roku), toteż płodność tego gatunku jest stosunkowo wysoka. Samica po 21-dniowej ciąży rodzi przeciętnie od 4 do 7 młodych, choć zdarzają się większe mioty, liczące nawet powyżej 10 młodych. Młode osiągają dojrzałość płciową po 1 do 2 miesięcy. Chomik dżungarski żyje w niewoli od 2 do 3 lat.
Chomik dżungarski nie jest gatunkiem agresywnym. Jest towarzyski i dobrze się czuje w otoczeniu ludzi (o ile od małego ma z nimi kontakt).
Hodowla kilku chomików jest trudna, gdyż muszą one mieszkać w odizolowaniu od siebie nawzajem. Często występuje agresywność wobec osobników tej samej płci już w wieku około 1,5 miesiąca i nasila się wraz z wiekiem. W przypadku osobników różnej płci, mieszkającej w bliskim otoczeniu, będzie dochodziło do intensywnego rozmnażania.
Żywienie
Chomik żywi się głównie mieszanką ziaren i nasion, orzechami, ryżem, uzupełniając dietę świeżymi warzywami, owocami oraz mięsem i nabiałem, które są ważnym źródłem białka. Karmione soczystymi owocami rzadko piją wodę. Jeśli samica chomika nie będzie jadła sera ani mięsa po urodzeniu młodych, może równie ze strachu, jak i niedoboru białka zjeść swoje młode. Mimo iż, chomiki dżungarskie mogą zjeść wiele rzeczy, nie należy im podawać: owoców cytrusowych, resztek obiadu, słodyczy i czekolady (która zawiera szkodliwą teobrominę), napoi słodzonych lub gazowanych oraz roślin trujących (którymi są niektóre rośliny pokojowe) .Problemy Zdrowotne
ChorobyPasożyty
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz